*6 ऑगस्ट दिनविशेष 2022 !*
🧩 *शनिवार* 🧩
💥 *संत नरहरि महाराज जयंती*
🌍 *घडामोडी* 🌍
👉 *1994 - डाॅ शिवराम कारंथ यांना राष्ट्रपती शंकरदयाळ शर्मा यांच्या हस्ते इंदिरा गांधी पर्यावरण पुरस्कार प्रदान*
👉 *2010 - भारतातील जम्मू आणि काश्मीर भागात भयानक पूर आला*
🔥🔥🔥🔥
*विदर्भ प्राथमिक शिक्षक संघ नागपूर*
(प्राथमिक, माध्यमिक व उच्च माध्यमिक शिक्षक संघ नागपूर विभाग नागपूर)
9860214288, 9423640394
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
🌍 *जन्म*
👉 *1970 - एम.नाईट श्यामलाल- भारतीय वंशाचे अमेरिकन चिञपट निर्माते, दिग्दर्शक व पटकथालेखक यांचा जन्म*
👉 *1925 - योगिनी जोगळेकर- लेखिका, 45 कादंबरी, 4 कविता संग्रह, 4 नाटके, 12 कुमार वाडमयीन पुस्तके इ.साहित्य संपदा आहे यांचा जन्म*
🌍 *मृत्यू*
👉 *1997 - विरेन्द्रकुमार भट्टाचार्य ज्ञानपीठ पुरस्कार विजेते आसामी साहित्यीक यांचे निधन*
👉 *2019 - सुषमा स्वराज- 25 व्या वर्षी हरियाणाचा कॅबिनेट मंत्री, 1998 मध्ये दिल्लीचे मुख्यमंत्री तसेच अनेक वर्षे केन्द्रीय मंञी यांचे निधन*
🙏 *मिलिंद विठ्ठलराव वानखेडे*🙏
•●◎◑✹★✹✹★✹◑◎●•
*GENERAL KNOWLEDGE*
◆ Name the National river of India?
Ans. : *Ganga*
•●◎◑✹★✹✹★✹◑◎●•
*STORY TELLING*
*The Fox and the Grapes*
On a hot summer day, a fox wandered across the jungle in order to get some food. He was very hungry and desperately in search of food. He searched everywhere, but couldn’t find anything that he could eat. His stomach was rumbling and his search continued. Soon he reached a vineyard which was laden with juicy grapes. The fox looked around to check if he was safe from the hunters. No one was around, so he decided to steal some grapes. He jumped high and high, but he couldn’t reach the grapes.
The grapes were too high but he refused to give up. The fox jumped high in the air to catch the grapes in his mouth, but he missed. He tried once more but missed again. He tried a few more times, but couldn’t reach. It was getting dark and the fox was getting angry. His legs hurt, so he gave up in the end. Walking away, he said, “I’m sure the grapes were sour anyway.”
*Moral of the Story :*
We pretend to hate something when we can’t have it.
*SPECIAL INTRODUCTION*
*Adivasi Jannayak Birsa Munda*
(Freedom Fighter)
Birsa Munda was a young freedom fighter and a tribal leader, whose spirit of activism in the late nineteenth century, is remembered to be a strong mark of protest against British rule in India. Born and raised in the tribal belt around Bihar and Jharkhand, Birsa Munda’s achievements are known to be even more remarkable by virtue of the fact that he came to acquire them before he was 25. In recognition of his impact on the nationals movement, the state of Jharkhand was created on his birth anniversary in 2000.
Born on November 15, 1875, Birsa spent much of his childhood moving from one village to another with his parents. He belonged to the Munda tribe in the Chhotanagpur Plateau area. He received his early education at Salga under the guidance of his teacher Jaipal Nag. On the recommendation of Jaipal Nag, Birsa converted to Christianity in order to join the German Mission school. He, however, opted out of the school after a few years.
The impact of Christianity was felt in the way he came to relate to religion later. Having gained awareness of the British colonial ruler and the efforts of the missionaries to convert tribals to Christianity, Birsa started the faith of ‘Birsait’. Soon members of the Munda and Oraon community started joining the Birsait sect and it turned into a challenge to British conversion activities.
During the period, 1886 to 1890, Birsa Munda spent a large amount of time in Chaibasa which was close to the centre of the Sardars agitation. The activities of the Sardars had a strong impact on the mind of the young Birsa, who soon became a part of the anti-missionary and anti-government program. By the time he left Chaibasa in 1890, Birsa was strongly entrenched in the movement against the British oppression of the tribal communities.
On March 3, 1900, Birsa Munda was arrested by the British police while he was sleeping with his tribal guerilla army at Jamkopai forest in Chakradharpur. He died in Ranchi jail on June 9, 1900 at a young age of 25. Though he lived a short span of life and the fact that the movement died out soon after his death, Birsa Munda is known to have mobilised the tribal community against the British and had also forced the colonial officials to introduce laws protecting the land rights of the tribals. Birsa’s achievements as a young tribal revolutionary has continued to be celebrated over decades now and he has successfully carved out a space for himself in popular and folk literature, academia, and mass media.
•◎◑✹★✹🔅✹★✹◑◎•
*PASAYDAN*
*SILENCE*
*All students will keep silence for two minutes.*
•●◆❃★❂★❃◆●•
*MILIND V. WANKHEDE*
*HEADMASTER*
*PRAKASH HIGHSCHOOL AND JUNIOR COLLEGE KANDRI MINE*
*9860214288*
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
*⚜️ आझादी का अमृत महोत्सव ⚜️*
➿➿➿➿➿➿➿➿➿
🇮🇳 *गाथा बलिदानाची* 🇮🇳
▬ ❚❂❚❂❚ ▬ संकलन : सुनिल हटवार ब्रम्हपुरी,
चंद्रपूर 9403183828 ➿➿➿➿➿➿➿➿➿
⚜️📰✍️🇮🇳👨🏻🇮🇳📰✍🏢
*बंगालचा अनभिषिक्त राजा*
*सुरेंद्रनाथ दुर्गाचरण बॕनर्जी*
*जन्म : 10 नोव्हेंबर 1848*
(कोलकाता, पश्चिम बंगाल, ब्रिटिश भारत)
*मृत्यू : 6 ऑगस्ट 1925*
*(वय 76)*
(बॅरेकपूर , बंगाल प्रेसीडेंसी (आता पश्चिम बंगाल), ब्रिटिश भारत )
राष्ट्रीयत्व : भारतीय
इतर नावे : सरेंडर नाॕट बॅनर्जी, राष्ट्रगुरू, इंडियन एडमंड बुर्के, सुरेंद्रनाथ बॅनर्जी
गुरुकुल : कलकत्ता विद्यापीठ
व्यवसाय : अभ्यासक, राजकारणी प्रसिद्ध : भारतीय राष्ट्रीय
संघटनेचे संस्थापक
राजकीय पक्ष : भारतीय राष्ट्रीय
कॉंग्रेस
सुरेंद्रनाथ बॕनर्जी थोर भारतीय नेते व अखिल भारतीय राष्ट्रीय काँग्रेसचे एक संस्थापक. जन्म कलकत्ता येथे. वडील दुर्गाचरण डॉक्टर होते. सुरेंद्रनाथांचे प्राथमिक व उच्च शिक्षण कलकत्त्यातच झाले. बी. ए. झाल्यानतंर (१८६८) इंग्लंडला जाऊन ते आय्. सी. एस्. परीक्षा उत्तीर्ण झाले (१८६९). भारतात परतल्यावर त्यांची साहाय्यक दंडाधिकारी म्हणून सिल्हेटला नियुक्ती झाली पण त्यांच्या प्रशासनातील किरकोळ चुकांचा बाऊ करून ब्रिटिश सरकारने त्यांना नोकरीवरून काढले (१८७४). त्या विरुद्ध त्यांनी इंग्लंडमध्ये जाऊन इंडिया ऑफिसकडे दाद मागण्याचा प्रयत्न केला पण तो निष्फळ ठरला. त्यांना बार ॲट लॉच्या परीक्षेसही परवानगी नाकारण्यात आली. इंग्लंडमधील मुक्कामात एडमंड बर्क, जूझेप्पे मॅझिनी यांच्या विचारांचा प्रभाव त्यांच्यावर पडला. ब्रिटिश राज्यकर्त्यांच्या अशा अन्याय्य धोरणामुळेच त्यांच्या विरुद्ध जनमत जागृत करण्याची चळवळ त्यांनी हाती घेतली (१८७५). कलकत्त्यातील मेट्रोपोलिटन इन्स्टिट्यूशनमध्ये (विद्यमान विद्यासागर महाविद्यालय) ते सुरुवातीस इंग्रजी विषयाचे अध्यापक होते. नंतर काही दिवस ते फ्री चर्च कॉलेज मध्ये होते. पुढे त्यांनी रिपन महाविद्यालय (विद्यमान सुरेंद्रनाथ महाविद्यालय) स्थापन केले. तेथेच अध्यापक म्हणून त्यांनी ३७ वर्षे घालविली तथापि राजकारणा पासून ते अलिप्त नव्हते. जनजागृतीसाठी त्यांनी बेंगॉली हे इंग्रजी वृत्तपत्र काढले (१८७८). त्यातून त्यांनी ५० वर्षे सातत्याने लेखन केले.
शिखांचा इतिहास तसेच भारतीय एकात्मता यांसारखे विषय हाताळून राष्ट्रीय जागृती करण्याचा त्यांनी प्रयत्न केला. त्यांच्या वक्तृत्वाचा तत्कालीन बंगाली तरुणांवर व विशेषतः ब्राह्यो समाजातील अनुयायांवर एवढा परिणाम झाला, की ते सुरेंद्रनाथांच्या चळवळीत सहभागी होऊ लागले. सुरेंद्रनाथांनी इंडियन ॲसोसिएशन ही संस्था स्थापन केली (२६ जुलै १८७६) आणि तिच्या प्रसारार्थ भारतभर दौरा काढला. बेंगॉली या वृत्तपत्रातून कलकत्ता उच्च न्यायालयाची बदनामी केल्याच्या आरोपाखाली त्यांना अटक करण्यात आली. तेव्हा देशभर हरताळ व निषेधाच्या सभा झाल्या. भारतीय सनदी सेवा परीक्षेचे किमान वय २१ वरून १९ वर आणण्यात आल्याने होणाऱ्या अन्यायाविरुद्ध त्यांनी भारतभर प्रचार केला. सुरेंद्रनाथांनी इंडिया ॲसोसिएशनतर्फे राष्ट्रीय सभा कलकत्त्यात बोलविली (डिसेंबर १८८३). यानंतर दुसरी सभा १८८५ मध्ये कलकत्त्यातच घेण्यात आली. राष्ट्रीय काँग्रेसचे ते दोनदा (पुणे–१८९५ अहमदाबाद–१९०२) अध्यक्ष झाले. सुरुवातीपासून ते मवाळ पक्षात होते बंगालच्या फाळणीला त्यांनी कडाडून विरोध केला (१९०५) आणि बहिष्काराचा जोरदार पुरस्कार केला. सुरेंद्रनाथांना लो. टिळकांचा जहालवाद किंवा गांधींचा असहकार हे दोन्ही मार्ग मान्य नव्हते. द्विदल राज्यपद्धती असेलल्या बंगालच्या विधिमंडळावर त्यांची नियुक्ती झाली (१९२१) व लवकरच त्यांना ब्रिटिश सरकारने ‘नाइट’ हा किताब बहाल केला. १९२१–२३ दरम्यान त्यांची स्थानिक स्वराज्य मंत्री म्हणून नियुक्ती करण्यात आली. अखेरच्या दिवसांत त्यांची लोकप्रियता कमी झाली. बराकपूर येथे त्यांचे निधन झाले.
सुरेंद्रनाथांनी स्फुट लेखन बेंगॉली या इंग्रजी वृत्तपत्रातून केले. त्याशिवाय त्यांनी ए नेशन इन मेकिंग : बिइंग द रेमिनन्सीस ऑफ फिफ्टी इअर्स ऑफ पब्लिक लाइफ (१९२५) या शीर्षकाने आत्मचरित्र लिहिले.
सुरेंद्रनाथांनी भारतात विशेषतः बंगालमध्ये राष्ट्रवाद जागृत केला आणि आपल्या अस्खलित वक्तृत्वाने त्याचा देशभर प्रसार केला. त्यांच्या कार्याचा उचित गौरव त्यांना ‘बंगालचा अनभिषिक्त राजा’ ही उपाधी देवून करण्यात आला. ➖➖➖➖➖➖➖➖➖
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा